ต้อนรับแขกครั้งแรก (Full Review)

Welcome India 1st Time

สวัสดีครับ
เมื่อเดือนมีนาคมที่ผ่านมา วันที่ 15-27 ผมได้มีโอกาสได้เดินทางไปประเทศอินเดียมาครับ
เป็นเวลา 13 วันรวมเวลาเดินทางจากเชียงใหม่ด้วยครับ
ในสิบกว่าวันที่ประเทศนี้ได้เปลี่ยนมุมมอง และตัวตน ของผมในการเดินทางท่องเที่ยวไปพอสมควรครับ
จากหลายๆสิ่งที่คาดหวัง กลายเป็นไม่คาดหวัง จากเคยเป็นคนที่มีแบบแผนแน่นอน กลายเป็นคนที่ยืดหยุ่น ไม่ยึดติด
สิ่งต่างๆที่ได้เห็นที่ประเทศนี้เปิดโลกทัศไปอย่างมาก มันไม่เหมือนกับที่เห็นในรีวิวตามเว็บไซต์ต่างๆ หรือ ต่างช่องแชลแนลรายการท่องเที่ยว
นอกกรอบของภาพถ่าย และ กรอบภาพวีดีโอ มันมีมากกว่านั้น ประสบการณ์ตรง การได้พูดคุยหรือต่อราคา การโดนโกง
มันเกินกว่าจะถ่ายทอดออกมาได้หมดครับ
…
อินเดียของคุณคงไม่เหมือนผม และอินเดีย น่าจะให้ประสบการณ์ชีวิตคืนกลับไปตามแบบฉบับของใครของมัน
ความประทับใจในประเทศนี้คงแตกต่างกันอย่างสุดขั้ว เหมือนกับทุกๆสิ่งที่นั่นก็ช่างแตกต่างกันเหลือเกิน
ลองมาดูกันว่าสิบกว่าวันนี้ผมไปพบเจออะไรมาบ้างในแบบมุมมองของผมกันนะครับ
แผนการเดินทางครับ
เราเริ่มจาก Kolkata -> Varanasi -> Agra -> Mathura -> Jaipur -> Jodhpur -> New Delhi

Day 1 2016/03/16 Kolkata 
…
ทริปนี้ผมวางแผนไว้นานแล้ว เคยอยากไปตั้งแต่ปีที่แล้ว แต่มารู้อีกทีงานโฮลี่ก็ล่วงเลยผ่านไป ทำให้มาตั้งต้นใหม่ ลองชวนคนนู้นคนนี้ตั้งนาน จนจับกลุ่มได้เป็น 10 คน

สุดท้ายแล้ว
คนที่มาได้จริงๆมี 2 คน และหาเพิ่มอีก 1 คนมาสมทบทีหลัง ผมนี่แทบจะเลิกจัดทริปแบบนี้เลยทีเดียวครับ ไม่อยากชวนใคร ไปคนเดียว หรือไปกับคนสนิทจริงๆดีกว่า

การมาอินเดียครั้งนี้เริ่มต้นจากเชียงใหม่ครับ เพราะบ้านผมอยู่เชียงใหม่ ต้องลำบากมาต่อเครื่องที่กรุงเทพอีก ฮ่าๆ
บินจากเชียงใหม่ มารอขึ้นเครื่องสายการบิน indigo ตอนตี2 หลับๆตื่นๆ มาถึงสนามบินที่กัลกาตา ตี3ครึ่ง มานั่งหลับสนามบินอีกแปปๆ กับน้องสาวๆญี่ปุ่นแบ๊คแพคอีก 2-3 คน แต่พวกเราใจร้อน รีบอยากเอากระเป๋าไปฝากโรงแรมซึ่งจองไว้แล้ว เลยออกจากสนามบิน 6 โมง โดยซื้อตั๋ว prepaid taxi ที่สนามบิน

ภาพตัดมาตอนแบกกระเป๋าไปคุยกับที่โชเฟอร์ซึ่งพูดอังกฤษไม่ค่อยได้ ส่ายหัว งงๆ กับพวกผม ไม่แน่ใจว่า รร อยู่แถวไหน แต่พวกผมก็ยืนยันว่าจะไป เพราะพี่หนวดหน้าแขกแกก็น่าจะรู้เส้นทางถนนอยู่แล้ว

ขับเข้าเมืองไปเรื่อยๆผมก็นึกได้มานั่งดูแมพแผนที่ที่ผมโหลด offline มาไว้แล้ว เหมือนพี่แขกขับไปคนละทางกับแผนที่
แต่เกือบๆจะบรรจบถึง รร ที่พักอยู่แล้วเชียว สักพักเบรคเอี๊ยดดดดดด
เข้าข้างทาง
ผมกับเอ็ม (เอ็มคือน้องผู้ชายที่ไปด้วยกันครับ) นั่งมองหน้ากัน… เห้ยเล่นกูแล้วมั้ยล่าาา จะให้ลงตรงนี้เหรอ เลยถามพี่เค้าว่าไปอีกนี่นา พี่เค้าก็ส่ายหัว(อีกแล้ว) แล้วหยิบขวดน้ำมาบอกจะไปเติมน้ำ พวกผมนี่ขำก๊ากก พี่แกเดินไปทางหลังรถก๊อกข้างทางเติมใส่ขวด แล้วกลับมาขับต่อ
แต่…. เรื่องยังไม่จบแค่นี้ครับ

คือเรื่องของเรื่อง ในแมพแผนที่ผมกดดูจุดตั้งของโรงแรมพลาดดดครับ ไปปักหมุดอีกที่นึง
โดยห่างจากโรงแรมจริงไปอีกประมาณเกือบหนึ่งกิโลเมตร
พี่โชเฟอร์พามาจอดอีกที่ ซึ่งเถียงกันไปมา เหมือนพี่แขกคนขับจะบอกว่ามันอยู่แถวๆนี้นะ ถนนเส้นนี้น่ะ
ถ้าจะให้ไปต่อตามที่พวกมรึงบอก อีนี่ขออีก 100 รูปีนะจ๊ะนาย
พวกผมก็ไม่ยอมเลยลงเดินกัน เดินวนหาโรงแรมอยู่นาน ไม่เจอจึงกลับมาดูแมพอีกรอบ
อ่าววว ใกล้ๆกะพี่โชเฟอร์ส่งเลย
แหมม ไปด่าเค้าระแวงเค้าแต่เหมือนเค้าจะส่งเกือบถูกแล้ว เดินฟรีเลยทีเดียว

พอมาถึงโรงแรมดูชั้นรีเซฟชั้นผิดอีกแล้ว คือขึ้นไปแค่ชั้น 2 คิดว่ายังไม่เปิด (รีเซฟชั่นอยู่ชั้น 3)
แต่ก็ยังไม่เปิดจริงๆ ลงมานั่งพักแล้วตัดสินใจไปหาร้านกาแฟนั่งเย็นๆดีกว่า หึๆๆๆ (หัวเราะแล้วส่ายหัว)
พวกมรุงไม่รู้อะไรซะแล้ว…
ชายหนุ่มสองคนแบกเป้แบ๊คแพคกะกระเป๋ากล้องเดินไปมา ในเวลา 7 โมงกว่าๆ
คุณพระวิษณุ ไม่มีร้านอะไรอย่างว่าเลยในย่านนี้
คุณพระไหนห้องแอร์ ไหนร้านกาแฟที่เคยเจอสองก้าวเดินเจอหนึ่งร้านเหมือนที่นิมมานเชียงใหม่บ้านเรา…
…
ตัดสินใจกลับโรงแรมนั่งรอกันดีกว่า เผื่อ 8-9 โมงมันจะเปิด รอไปรอมาเอ็มลองขึ้นไปดูอีกที อ่าวดูรีเซปชั่นผิดชั้น ฮาาา รีบขนกระเป๋าไปเชคอิน ที่พีคคือหนุ่มหน้าฟร้อนมันก็เดินผ่านหน้าพวกผมชั้นล่างโรงแรมนี่แหละ ไม่เห็นมันจะถามไถ่สักคำ

ภาพตัดมาตอนฝากกระเป๋าเสร็จ
ผมกับเอ็มสนุกสนานกับลิฟท์ของโรงแรมมาก
ได้ฟิลหนังผีจีนฮ่องกงตามอพาร์ทเม้นต์เก่าๆมาก ต้องเปิดปิดประตูเหล็กเอง แล้วกดชั้น เป็นโมเม้นต์ที่โง่ๆดี

พอตัวเบาก็เตรียมตัวเดินถ่ายสตรีท เดินกันไปไกลถึง Victoria Monument (เพราะเห็นเหมือนไม่ไกลมาก)
ค่าชมสวน 10 รูปี ค่าเข้ามิวเซียมสำหรับต่างชาติ 200 รูปี ซึ่งวันนี้มีจัดงานเกี่ยวกับญี่ปุ่นเป็นลวดลายผ้าถักทออะไรสักอย่าง
เลยคุยกันตกลงคิดกันง่ายๆคับ ชมสวนสิคับ ฮาาาาา

ชมสวนเสร็จก็หาอะไรทานไปเจอ ร้าน wow momo เป็นเกี้ยวครับเหมือนอาหารจีนก็โอเค
ทานเสร็จนั่งรถไฟใต้ดินกลับโรงแรมในราคา 5 รูปี แม่จ้าวว หาร 2 เป็นเงินไทยแล้วถูกมากกก 2 บาท 50 สตางค์
กลับโรงแรมพักผ่อน
ตื่นมาเย็นๆ พี่แขกพนักงานชายหน้าโหดมาเคาะทำความสะอาดกันตรงนั้นเลย ขณะที่พวกเรานอนอยู่ในห้อง
แหมม จะหาแบบนี้ได้จากประเทศไหนอีกเนี่ย
ตอนเย็นออกไปหาอะไรถ่ายแถวๆตลาดดอกไม้ ตรงสะพาน Howrah Bridge

คราวนี้เต็มๆ น้องมานั่งอึแถวเทพอะไรสักอย่างข้างๆเพื่อให้เทพคุ้มครองน้องล่ะมั้ง
ฮาร์ดคอร์มากก คนแถวนั้นก็อาบน้ำไปซักผ้าไป ต้นน้ำก็ฉี่บ้าง อึบ้าง ดี๊ดี

สุดท้ายไปกิน KFC แล้วนั่งรถไฟกลับโรงแรมแบบเบียดเป็นปลากระป๋อง ความรู้สึกช่างแตกต่างกับการเบียดบนรถไฟที่ญี่ปุ่น ที่นี่คุณจะได้สัมผัสทั้งกลิ่นเหงื่อไคล หน้าหนวดๆทั้งหลาย เอาคางมาทิ่มตรงหัวไหล่คุณ อ๊ากกกกกกกกกก แค่คิดตอนนี้ก็ยังสยองง ดีนะที่แค่ป้ายเดียว
วันแรกเขียนเยอะหน่อย เพราะอะไรๆที่เห็นมันอเมซซิ่งหมดค่ะคุณขาาา
…
Day 2 2016/03/17 Kolkata
…
เช้านี้โรงแรมเอาอาหารเช้ามาเสริฟ รู้สึกเป็นราชา มีให้เลือกเป็นแบบ American Breakfast หรือแบบ Indian Breakfast
ผมเลือกกันคนละแบบ แบบแรกก็ทั่วๆไป ส่วนของอินเดียจะมีแกงกับแป้งนานให้
อินเดียสว่างเร็วมาก สายๆหน่อยบีบแตรกันอีกแล้ว ผมเองก็เริ่มชินกับเสียงแตรซะแล้ว (แน่ล่ะเมื่อวานเล่นเอาซะปวดหู) 😎
รถไฟใต้ดินไม่ได้แย่อย่างที่คิด ให้หาตู้โบกี้ที่มีผู้หญิงขึ้นครับ รถจะไม่แน่นเท่าไร มันจะมีแบ่งโซน Lady Only กับโซนที่ผู้ชายยืนครับ
พวกเราไปเดินแถวๆ park street คล้ายย่านสยามบ้านเรา ร้านกาแฟ mcdonald เพียบ ไฮโซ ดูเจริญหูเจริญตา👌🏻
แถว Park Street จะมีร้านหนังสืออยู่ ชื่อร้าน Oxfords book store หนังสือเยอะมาก และไม่ค่อยแพงด้วย
จากนั้นลองเข้าไปนั่งคาเฟ่ร้านกาแฟสั่งกาแฟเย็น และที่นี่ไม่มีน้ำแข็งเหมือนเดิมครับ เป็นเหมือนกาแฟปั่นเหลวๆ 😱
ช่วงบ่ายพอมีเวลา ให้ฆ่าเล่น ก่อนคืนนี้ต้องนั่งรถไฟย้ายเมืองครับ
เลยเลือกไปเดินเล่นแถว Kumartuli เป็นงานศิลปะ เป็นย่านปั้นหุ่น ชอบมากๆ ถ่ายรูปสนุกสุด และพี่ๆแขกให้ความร่วมมือด้วยครับ 📸
เย็นๆก็รีบไปเอากระเป๋าที่โรงแรม
ย้ายเมืองแล้ว เลยรีบมาที่สถานีก่อนเวลากัน
พวกผมเอาตั๋วให้เจ้าหน้าที่ดู เจ้าหน้าที่จะเขียนเลขที่นั่งหรือเตียงกับโบกี้ให้
ตอนแรกดูไม่เป็นครับ เหมือนต้องมาถอดรหัสตั๋วอีก ตลกดี เพราะดูไม่ออก
ที่สถานีตรงชานชาลาจะมีบอร์ดติดอยู่ ให้มาดูชื่อเราได้ตรงนี้ มีเตียงบอก โบกี้บอกด้วย เหมือนมาลุ้นเอนทรานซ์ สมัยก่อนเลยอ่ะ ฮ่าๆ (ดักแก่)
ได้นั่งรถไฟอินเดียครั้งแรก เย้ เหมือนไทยเลย (จะดีใจดีมั้ยเนี่ย) 😩
พวกผมจองตั๋วชั้น 2AC  ขบวนนี้ผมได้เพื่อนร่วมห้องเปนเจ้าหน้าที่สถานี ลุงแกมากับลูกเป็นช่วงหยุดพักผ่อนของแกพอดี
ลุงแขกเพื่อนร่วมห้องแจกลูกอมมะม่วงพริกเกลือให้ลอง ล้ำมาก อร่อยดี
ตู้โบกี้นี้เป็นตู้คนรวย มีแอร์ สบาย ดีงาม นอนหลับสบายครับ
นอนยาวๆบนรถไฟ ไปถึงพาราณสี เก้าโมงเช้าครับ
 ผมเริ่มรู้สึกชอบอินเดียมานิดๆแล้วสิ สนุกแอนิมอลเลย
…

Day 03 2016/03/18 Varanasi
…
พาราณสีเป็นเมืองในฝันของอยากมานานแล้ว ใครๆก็บอกว่าถ้าชอบถ่ายรูปแนวสตรีทต้องมาที่นี่ เพราะมีความเป็นตัวเองสูงมาก
ภาพตัดมาที่ พวกผมนั่งๆนอนๆบนรถไฟนานมากกกกกกกก จนเมื่อยเลย
ค่อนข้างเบื่อเลยทีเดียว เพราะที่นี่ 3Gใช้ไม่ค่อยได้ เน็ตเต่ามาก เป็นซิมของ Airtel อาจต้องรอเข้าเมืองก่อน
…
ขบวนรถไฟไปพาราณสีคันนี้เลท
นั่งแล้วคิดถึงรถไฟไทย เรื่องเลทนี่ปกติสินะ แต่หลังๆนี้มีคนบอกว่ารถไฟไทยตรงเวลาแล้วเน้อ
…
พอถึงสถานีก็มีคนมารุมมากมาย เจอลุงแขกคนนึงเสนอราคามา 200 รูปี สองคน อ๊ะโอเค
มายเฟรนด์ ยูแฮปปี้ มีแฮปปี้ แล้วก็พาไปที่รถตุ๊กๆของแก
…
เอาของขึ้นรถ ขับออกมายังไม่พ้นสถานีเลย จอด!!!
แล้วถามเราว่าอยู่โรงแรมอะไร จองมารึยัง พวกเราก็บอกอยู่ Shiva Guesthouse
เค้าก็บอกว่ามันเข้าไปยาก เดี๋ยวเค้าจะพาไปถึงโรงแรมเลย ถ้ายูไม่แฮปปี้ก็ไม่ต้องจ่าย ถ้าแฮปปี้ก็ให้สินน้ำใจไอเล็กน้อยนะนาย
พวกเราเหนื่อยจากบนรถไฟ+ร้อน เลยอะเคร แกรรรร ไปเลยลุงงง รีบๆเหอะ
 ตอนแรกลุงพาเดินไปผิดโรงแรม เราก็งง งง เพราะชื่อคล้ายๆ พอเช็คแมพดูถึงรู้ว่าไม่ใช่ ฮ่าๆๆ อีลุง มั่วนะแกรรร
แล้วก็พาไปส่งโรงแรมจนถูก (เนื่องจากพาราณสีเป็นตรอกซอกซอยเล็กๆ ตอนเดินเข้ามานี่ตามลุงอย่างเดียวเลย จำทางไม่ได้)
ปากทางเข้าแถวๆโรงแรมจะมีเด็กนายหน้าคอยหาคนไปส่งโรงแรมเพื่อเอาเงิน เราต้องบอกว่าเรามี รร อยู่แล้ว อย่าไปสนใจครับ
เมืองพาราณสีเริ่มมีนักท่องเที่ยวเยอะแล้ว ไม่เหมือนกับที่เมืองกัลกาตา ที่เจอนักท่องเที่ยวน้อยมาก
เรานัดเพื่อนอีกคนที่เมืองนี้ครับ ที่โรงแรม แต่พี่เค้าอีกนานกว่าจะถึง พวกเราเลยหาอะไรทานกันก่อน
เจอร้านนึง ชื่อ Spicy bites อยู่ใกล้ๆโรงแรม คนเยอะดี เลยลองไปนั่งดู (ตอนหลังกลายเป็นร้านประจำไปเลย)
ร้านอาหารที่นี่ต้องใจเย็นนะครับ สั่งไปแล้ว รออีกชั่วโมงถึงจะได้กิน อุทานเบาๆ แอนิมอล
พาราณสีเย็นกว่าที่ผมคิดไว้เยอะเลย อาจะเพราะตัวบ้านที่เป็นปูนเลยน่าจะเย็น แถมบางบ้านทาสีฟ้าดู ดูเย็นขึ้นมาทันที
แถวๆริมน้ำนี่จะมีกิจกรรมเยอะมากครับ
มีทุกอย่างตั้งแต่กิน ดื่ม อาบ ซักผ้า เผาศพ เจอสองศพละวันนี้
หลังจากเจอสมาชิกอีกคน คือพี่ทัย
พวกเราก็ไปเดินเล่นเดินถ่ายรูปอย่างเมามันมาก เป็นอีกเมืองที่ถ่ายสตรีทสนุกมากครับ ใครชอบถ่ายรูป ต้องมาดูนะ 
ตามตรอกซอยเล็กๆ มอไซค์บิดกันไม่ยั้ง บีบแตรกัน สนุกมือทีเดียว
Shiva Guesthouse
บนดาดฟ้าโรงแรมแจ่มดี ไม่ค่อยเห็นใครถ่ายมุมสูงที่นี่มา วิวเมืองก็โอเคเลยครับ อากาศสบายๆ ไม่ร้อนมาก
ผมกับเอ็มและพี่ทัย ขึ้นมาชมวิวบนดาดฟ้า แล้วนั่งคุยกันนิดหน่อยครับ ระหว่างนั้นก็จะมีนักท่องเที่ยวคนอื่นแวะเวียนวนกันขึ้นมาบ้าง
คนญี่ปุ่นชอบมาเที่ยวอินเดียมาก
ที่เกสเฮ้าท์ที่พักกับข้างๆ คนญี่ปุ่นทั้งนั้น
ผมเจอเพื่อนใหม่อีกคน ไม่สิสองคน จากโตเกียวกวนตีนสุด อายุ 20 ครับมากันสองคนเป็นผู้ชาย
มาชวนคุยด้วย แล้วก็ตะโกนเล่นกับนักท่องเที่ยวคนอื่นที่ตึกถัดไป
สนุกดีครับ บรรยากาศแบบนี้ ผมชอบนะ ได้รับวัฒนธรรมต่างถิ่นแลกเปลี่ยนกัน
ตอนค่ำ ที่ริมน้ำจะมีพิธีบูชาพระแม่คงคา คนจะเยอะมากๆ เป็นอีกหนึ่งกิจกรรมน่าสนใจของที่นี่ ห้ามพลาดนะครับ
พอเดินดูพิธีพอหอมปากหอมคอ ก็ไปหาอะไรกินกันครับ เรื่องกับข้าวอ่ะเฉยๆ แต่เรื่องที่ต้องเล่าต้องนี่ครับ
โยเกิร์ตอินเดีย
โยเกิร์ตอินเดีย หรือ Lassi จะเป็นโยเกิร์ตเอามาตำๆผสมกับผลไม้ อร่อยดี
ให้ลองสั่งแบบสเปเชี่ยลนะ จะได้ผสมกัญชาไปด้วย ฮ่าๆ
น้องในทริปเกือบละ ฮากันทั้งร้าน เพราะไม่รู้ว่าใส่กัญชาไปด้วย คิดว่ารวมใส่ผลไม้หมดเลย
จนเอ็มเอะใจ เมื่อเห็นคนตำกำลังหยิบถุงอะไรสักอย่างกำลังจะใส่ ลองถามว่าคืออะไร โห มาลีฮวนน่า จบเลยเปลี่ยนๆ
ไม่เอ็มเปลี่ยนทันที กลัวจะหัวเราะกันทั้งคืน
สรุป 3G ที่ใช้ไม่ได้เพราะต้องเติมเงินถึงเลือกแพคเกจเน็ตได้ ที่ร้านที่ Kolkata ตอนแรกบอกไม่ต้องเติมเงิน งงจิงๆ
ต้องเติมเงินก่อนให้เท่ากับราคาที่เราจะใช้ครับ จะใช้อินเตอร์เน็ตได้เลย

…
Day 04 2016/03/19 Varanasi
…
วันนี้พวกเราตื่นเช้า เพื่อมานั่งเรือแต่เช้าครับ
เจ้าของโรงแรมเสนอเรือให้จากโรงแรม ค่าจ้างสามคน คนละ 200 รูปี จริงๆก็แพงนะ แต่เพื่อความสบาย อย่าไปคิดอะไรมากครับ
 ออกมาที่ท่า จะเจอกับเจ้าของเรือก่อน เสร็จแล้วก็ส่งต่อให้วัยรุ่นคนพายเรือให้เราอีกคนครับ คนละคนกัน เออ เป็นขบวนการดีนะ
ปรากฏการณ์ขบวนการลวงโลก
วันนี้แหละที่พวกเราจะโดนขบวนการชื่อดังของชาวแขกหลอก ฮ่าๆ คิดแล้วก็ขำดีนะ
พวกเรานั่งเรือข้ามฝั่งไปทะเลทรายฝั่งตรงข้ามครับ
จะมีพวกลุงๆวิ่งแห่กันมาเช็คแฮนด์กับพวกเรากันใหญ่ พวกผมพยายามปฏิเสธแล้ว แต่ลุงมาบีบนวดต่อทั้งมือ แขน ลามไปขา
มายเฟรนด์ ด้อนท์วอรี่ ยูแฮปปี้ มีแฮปปี้ สุดท้ายจ่ายลุงๆไปสี่คนคนละ 50 รูปีครับ
พอสำเร็จความไคร่ เอ้ย ความเมื่อยจากลุงๆแล้ว
เดินเล่นบนทะเลทรายอีกหน่อยก็ไปเจอลุงโยคี พายเรือข้ามฝั่งมา ชุดนี่เป๊ะมากครับ
พวกเราก็สงสัยว่าแกจะมาทำอะไร อีกอึดใจเดียวแกนั่งลงบนหาด แล้วจัดการโยคะท่ายากกันเลยฮะ
สรุปว่าลุงโยคีเสื้อเหลืองน่าจะโดนทัวร์จีนจ้างมาฮะ กลับดีกว่า
ก็นั่งเรือข้ามมาเบิร์นนิ่งกาด เด็กคนพายมามาเลียบๆแถวๆฝั่ง เจอลุงบนเรือมาคุยด้วย มาอธิบาย เล่าเรื่องสารพัด
พวกเราก็นั่งฟัง อ่อ อ๋าา อืมม ตื่นเต้นกันสุดๆ แต่สุดท้ายอีลุงแขกก็เรี่ยรายเรียกบริจาคกันไป แหม มาเป็นขบวนการ
พวกเรานั่งไปกลับประมาณสองชั่วโมง เด็กเรือก็บอกหมดเวลาแล้ว
นี่ไปได้แค่ฝั่งเดียวเองนะ เมิงพากุหยุดนานมากก ถ้าจะไปต่อเสียเพิ่ม 400 รูปี ลงสิครับ
หลังจากนั้นพวกเราก็มานั่งพักกินข้าวร้านเดิม Spicy bites
ร้านนี้ใช้ได้ เน็ตเร็ว แต่ระยะเวลาทำกับข้าวคือ 1 ชม. นั่งเล่นเน็ตรอกันได้เลย บางคนหลับเลยก็มี
พวกเราตกลงกันว่าจะย้ายห้องนอนแต่โรงแรมเดิม
เพราะร้อนมาก ไม่ได้เปิดหน้าต่างห้องนอนด้วย ถึงมีพัดลมแต่ห้องดอร์มมันอยู่ใต้หลังคาดาดฟ้าพอดี
เลยย้ายลงมาด้านล่าง เย็นมาก เป็นห้องส่วนตัว แยกกันนอนไปพอจัดแจงเรื่องย้ายห้องเสร็จแล้ว
ก็เตรียมตัวไปสารนาท ระยะทางจากตรงท่าน้ำไปอีก 8 กิโล ไม่ไกลๆ One-day trip สบายๆ
เราได้รถตุ๊กๆไปกลับ 600 รูปี และให้พี่แขกรอเราถ่ายรูปสองชั่วโมงค่อยรับกลับไปส่งที่เดิม
การจราจรอินเดียนี่อินคริดิเบิ้ลตามสโลแกนจริงๆ ที่สุดในโลกละมั้ง ไม่ต้องมีเส้นจราจร ไฟเลี้ยวกันเลย
ขับล้นออกนอกเลน เจอพี่ตำรวจ เอาไม้ฟาดเฉยเลย ฮ่าๆ งงจริง
ถนนก็แย่สุดๆ หลุม บ่อเพียบ
ระหว่างไป รถตุ๊กๆเสียข้างทางยางแตก ก็พี่แขกแกซิ่งสุดๆเล่นไม่เบรคเลย
ช่วงที่รอรถเสีย และพี่แขกมาเปลี่ยนยาง ได้ถ่ายรูปเล่นกะชาวบ้านแถวๆนั้น
เฟรนลี่มาก ผมโดนเรียกให้ไปถ่ายในบ้านเลย
คนอินเดียอยากให้ถ่ายรูปและอยากดูรูปตัวเองทั้งนั้นที่สารนาทร้อนมาก
ไม่น่าเชื่อนะครับประเทศที่เป็นต้นกำเนิดพระพุทธศาสนา จะไม่ค่อยมีคนนับถือพุทธเลย มีก็น้อยกว่าฮินดูมากๆ

เราอยู่ที่สารนาทกันไม่นานครับ ก็กลับกัน
ตอนบ่ายว่าการจราจรแย่แล้วตอนเย็นนี่ติดสัสๆ
ตอนเย็นถึงค่ำ พวกเราไปนั่งเรืออีกรอบ 1 ชม 300 รูปี รวมสามคน ก็คนละ 100 รูปีครับ
ตรงกลางแม่น้ำยุงเยอะมากกกกกก ตอมหัวกันหึ่งๆ เลย สงสัยจะไม่ได้สระผม ฮ่าๆ
พวกเรานั่งเรือมาดูพิธีบูชากันอีกรอบ (เค้ามีพิธีกันทุกคืนนะครับ) ดูได้แป๊ปเดียว ไม่ค่อยมีอะไร กลับไปหาอะไรกินกันดีกว่า
วันนี้เป็นอีกวันที่พวกเรามากินข้าวที่ร้าน spicy bites เป็นรอบที่ 2 ครับ (ก็มันพอกินได้ที่สุดในแถวๆนี้แล้วนะ)การมาอินเดียครั้งนี้ทำให้ผมได้เห็นอะไรหลากหลายอย่าง
คนที่จนก็จนสุดๆ แตกต่างแบ่งวรรณะกันอย่างเห็นได้ชัดๆ คนดีๆหน่อย เค้าเรียกนิวเจนเนอเรชั่น ก็จะรับวัฒนธรรมใหม่ๆ เอามาใช้กัน
ถือว่าเป็นประเทศที่เปลี่ยนมุมมองการเดินทางของผมจริงๆ ครับ
…
Day 05 2016/03/20 Last day Varanasi
…
วันที่ห้าเริ่มรู้สึกหูอื้อๆจากเสียงแตรมาก (ไหนมรึงบอกชินไง)
ในความคิดผมอินเดียตอนนี้ที่ผมมา ผมคิดว่าน่าจะเปลี่ยนไปเยอะจากเมื่อก่อนมาก
ตอนนี้อินดี้แล้วนะ ที่โรงแรมใช้สมุดบุ๊กกิ้งเล่มใหญ่มาก และไม่ใช้คอม ถ้าเป็นสิบปีที่แล้วล่ะ?
อีก 10 ปีข้างหน้าอยากลองกลับมาอีกครั้ง ดูซิคนอินเดียตามท่าน้ำจะสไลด์มือถือเล่นเฟซบุ๊คกันหมดเลยมั้ย 🏃🏻
เมืองพาราณสีเดินง่ายเพราะท่าน้ำเป็นขั้นบันไดตลอด เค้าทำบันไดขึ้นลง แต่ชันหน่อยแค่นั้นเอง ฮ่าๆ
ผมเดินจากโรงแรมไปทาง burning ghat ไปไกลมากเพื่อตามหาสำนักมวยปล้ำคุชติ เห็นว่ามีที่พาราณสีด้วย
แล้วก็เจออยู่หนึ่งสำนัก มีลุงแขกเจ้าของสำนักอยู่แกพูดอังกฤษไม่ได้ แต่ก็มาให้ถ่ายรูป ทำท่าซ้อมให้ดู
พอถ่ายเสร็จไม่เก็บตังอะไรเลย แค่ขอดูรูปอย่างเดียวเลยบอกขอบคุณ ลุงคูลมากๆครับ 💪
พอเริ่มเดินวันหลังๆ เริ่มปลงละ ขี้เยอะมาก จนหลบไม่ไหว ยอมโดนๆเหยียบไปบ้างดีกว่า
มัวแต่เขย่งกระโดดใช้วิชาวัดเส้าหลิน กระโดดหลบทุกครั้งคงไม่ไหวแน่ๆ แต่อย่าโดนก้อนใหญ่ๆพอ 💩💩💩
พอตอนสายกลับไปกินข้าวร้านเดิมอีกแล้ว ก่อนกลับลุงแขกติดใจเอ็ม ฉุดเอาไว้อยู่ร้านเลย ฮ่าๆ สงสัยจะได้เพื่อนใหม่ละ

ผมว่าอาหารอินเดียไม่ได้แย่นะครับ อยู่มา 5 วันแล้วก็เลือกกินแต่ดีๆทั้งนั้น แต่ราคาอาจจะแพงนิดนึง
ทั้งโลคอล ไม่โลคอล เราเลือกได้นะ มากันเองมันก็ดีแบบนี้
สายๆของวันนี้ พวกเราได้รับเมลล์แจ้งว่าตั๋วไปอัคราคอนเฟิร์มแล้ว โหพี่ สุดๆมาคอนเฟิร์มวันเดินทางอีกแค่ไม่กี่ชั่วโมงเนี่ยนะ 🚞
ผมลองไปหาเติมเงินซิมอีกครั้ง เมื่อวานร้านมีปัญหาเติมเงินให้ไม่ได้
สรุปเวลาซื้อซิมต้องเติมเงินด้วยถึงจะใช้ 3G ได้ ผมซื้อซิมประมาณ 242 เติมเงินอีก 251 ใช้เน็ตได้ 1G เป็น 3G 28 วัน
ตอนแรกพยายามหาแพ๊คเกจ สมัครเท่าไรก็ไม่ได้ สรุปพอเติมแล้วก็ใช่ได้เลย แต่ไม่เข้าใจเวลาเช็คทำไมมี 2000 กว่า MB 🌐
พวกเราออกจากโรงแรม
แล้วนั่งรถออกมาจากตัวเมืองไปสถานี 200 รูปี เริ่มระทึกอีกแล้วกู ถนนนี่มันไม่มีคงเส้นกลางเลยใช่ม๊าย
นั่งเกร็งกันจนถึงสถานีจนได้
ทุกสถานีรถไฟจะมีห้องรับรองสำหรับชั้น AC ด้วยนะครับ มีแอร์มาแวะพักก่อนได้
ลงมาซื้อน้ำที่สถานี 15 รูปี เห้ยแบบถูกว่ะ
ไอ้เราก็มีแต่แบ้งค์ 100 จ่ายไป แขกมันก็ทอนมา 80 เราก็ทวงทำไมคืนไม่ครบ
มันก็ให้ลูกอมถั่ว 3 เม็ดกะเงินอีก 2 รูปี แหม่ๆๆวันนี้พวกเราจะนั่งรถไปอัคราต่อ รถไฟออกเวลา 16:40 ถึงประมาณตีสาม แล้วรอต่อรถไปโฮลี่ที่ Mathura ต่อ
คนที่สถานีรถไฟเยอะมาก เห็นแล้วสยองนิดๆ ผญ มาคนเดียวนี่ต้องใจกล้าหน่อย ต้องทนฝ่าสายตาพวกพี่แขกดำไว้หนวดให้ได้รถไฟถ้าไม่ใช่ต้นทางเลทมาก ขบวนนี้เลทไป 1 ชั่วโมง ยัง ยังไม่พอ

Day 06 2016/03/21 Happy Holi Mathura
…
ถ้าไปถึงอัคราแล้ว ต้องเอากระเป๋าไปฝากที่สถานี
แล้วค่อยไปเล่นโฮลี่ที่ Mathura ต่อ
ผมคุยกับชูปบนรถไฟ ซุปเรียนอยู่ BHU กำลังจะไป Kota
ชูปบอกว่าที่วัดที่เราจะไปเค้าเล่นทั้งวันนะ วันนี้เป็นวันแรก ส่วนวันสุดท้ายคือเที่ยงคืนของวันที่ 23 มีนาคม
วันนี้จริงๆอยู่นอกแพลนที่เราวางแผนมากันตั้งแต่แรก เรามารู้ที่หลังว่า ถ้าจะมาเล่นโฮลี่ ไม่ควรพลาดเมืองนี้ ก็เลยจองรถไฟเพิ่ม
กลางดึกครอบครัวแขกใหม่เพิ่งขึ้นมาเสียงดังมาก
วีคนี้เป็นวีควันหยุดยาวของอินเดีย คล้ายสงกรานต์บ้านเรา คนก็เลยเยอะหน่อยรถไฟเลทมากกกกกกกกกกกเป็นพิเศษเลย เลทไปเกือบ 3 ชม
ต้องรีบไปต่อรถไฟตอน 8:18 แต่เช็คแล้วขบวนนั้นก็เลทเหมือนกัน ใช้แอพ ixigo นะครับดีมาก รู้ว่าขบวนไหนมากี่โมงด้วย
แถมอยู่ไกลกว่าอีก เริ่มระทึกถึงเที่ยวรถไฟตอนกลับบ้านละอีลุงหนุมานลงมานั่งเตียงเราแบบเนียนๆ แถมมานั่งหลับด้วย กูตื่นเลย แม่งมานั่งหลับกรนอีกอ่ะ อุทานเบาๆ แอนิมอล
โบกี้ A ของขบวนนี้ดูสกปรกกว่าตู้ AB ที่นั่งขามา ตู้นี้หาห้องน้ำแบบ Western ไม่เจอเลย ไม่รู้อยู่โบกี้อื่นหรือเปล่าพอถึงที่สถานี ก็เอากระเป๋าฝากไว้ที่สถานี มีห้องสำหรับฝากกระเป๋า มีคนเฝ้า
โดยเราเอาตั๋วรถไฟที่จะไปต่อให้เค้า แล้วเราจะได้ใบฝากมา ต้องใช้ passport ด้วยนะ ใช้แค่คนเดียวก็พอครับนั่งรถไฟต่อไป Mathura เพื่อไปเล่นโฮลี่
รถไฟเลทไปประมาณ 1 ชม. แถมเปลี่ยนชานชาลาไม่บอกอีกแล้ว สติต้องมาจริงๆที่นี่ ณ สถานีชิบูย่า ณ กรุงอัครา
มีครอบครัวจากเดลีมาคุยด้วยกำลังจะไปเดลี น่ารักดี
ได้เรียนภาษาอินเดียระหว่างทางไป Mathura
“ขอบคุณ = ทันนิหวาท”
“สวย = ซุนดาล”
ถึง Mathura แล้วก็รีบต่อรถไปวัด Banke Bihari ใน Varindavan
รถสามล้อที่ขับไปส่งเสียอีกแล้ว (ทำไมคันที่ขึ้นมันเสียตลอดเลย)
คราวนี้สายคันเร่งหลุด ตามช่างมาเอามาแค่ไม้ขีด ซ่อมได้เลย แถมมายักคิ้วใส่ เหมือนบอกว่ากุแน่มั้ย ฮ่าๆระหว่างทางเดินเข้าวัดคนเล่นโฮลี่กันคึกคัก ร้านขายของเพียบเลย แต่คนส่วนใหญ่เค้าจะเข้าไปเล่นในวัดกันนะ
พอเราเข้าไปก็โดนทักเป็นญี่ปุ่นตลอด ก็โดนปาสี ป้ายสีบ้าง แต่ส่วนใหญ่จะขอให้ถ่ายรูปให้มากกว่า
ในวัดต้องถอดรองเท้า ฝากไว้ด้านนอก จ่ายค่าฝากเท่าไรก็ได้ อันนี้แล้วแต่ศรัทธาเลย
ในวัดห้ามเอากระเป๋าเข้าด้วยนะ ต้องฝากเพื่อนไว้ข้างนอก
ผมก็ฝากกระเป๋าไว้กับเอ็มแล้วเข้าไปดูลาดเลาก่อน
ผมก็หิ้วกล้องไปสองตัว แต่โดนห้ามถ่ายรูปตลอด ผมพยายามหาทางขึ้นมุมสูง แต่ขึ้นไม่ได้ สุดท้ายยอมออกมาดีกว่า ไม่ได้ถ่ายมาสักใบ
ด้านในวัดก็จะมีคนสาดน้ำที่เป็นสี โยนพวงมาลัย เป็นเหมือนคนทรงอะไรทำนองนั้นครับ
หลังจากออกวัดมาก็นั่งรถมาวัดอีกวัดนึงใน Mathura เป็นวัดพระกฤษณะ
เข้าไปดูต้องฝากกระเป๋ากับกล้องไว้ข้างนอก แล้วจะมีพี่แขกด่านต่างๆคอยลูบคลำ ทีละคนๆ ทั้งหมดสามคน เสียตัวไปเรียบร้อย
พี่จะตรวจอะไรกันนักกันหนา แหม
พอออกมาจากวัด
ก็มานั่งกินข้าวหน้าวัด ร้านอาหารอินเดีย ส่วนใหญ่เป็นมังสวิรัติ แต่ไม่ถูกปากผมนะ ไม่ค่อยชอบ ถึงรสชาติจะไม่แย่นะ

ขากลับเจอลุงคนขับรถที่ขับมาส่งวัด พวกเรากะจะให้ไปส่งสถานี แกบอกไม่ไป
แกจะไปทำบุญกะลูก เฮ้ยอินเดียหยิ่ง เท่สัส เพิ่งเคยเจอ

เสร็จแล้วพวกเรานั่งรถไฟกลับอัครา แสงสวยดีตอนเย็นๆ รถไฟเลทนิดหน่อยพอรับได้ ไม่น่าเกลียดครับ
มาถึงสถานี เอากระเป๋า ขึ้นรถไปโรงแรม พรีเพดถูกมากก 130 เอง
แถมแถวโรงแรมมีงานแต่งพอดีเลย เดวเนียนไปกินกะเค้าดีมั้ย ฮ่าๆ จริงๆเค้าก็ชวนนะแต่ไม่เอาดีกว่า
ห้องพักที่โรงแรม Sai Palace เป็นแบบ 4 คน private
นี่มี 2 เตียงใหญ่ และหนึ่งเตียงเล็ก แต่ห้องใหญ่มากกกก นอน 8 คนยังได้
งานแต่งหน้าโรงแรมเลย มีจุดพลุด้วย สามทุ่มครึ่งแล้วจะหลับลงมั้ยยยยเนี่ย
ในส่วนของพรุ่งนี้ก็จะได้เจอกับสิ่งมหัศจรรย์ของโลกแย้ววว

…
Day 08 2016/03/23 JAIPUR (Pink City)
…
“Welcome to Pink City” คนขับรถตุ๊กๆบอกพวกเราระหว่างทางที่ผ่านเข้า Gate ของเมือง
ตัดภาพมาก่อน
รถไฟมาถึงชัยปุระเมืองแห่งชัยชนะเร็วกว่าที่คิด
พวกเราออกจากสถานีโดนชมรมสมาชิกตุ๊กๆ รุมกันใหญ่ ประหนึ่งเป็นดาราโดนขอลายเซ็น ฮ่าๆ ใครอยากได้โมเม้นนี้รีบไปอินเดียเลยครับ
ตกลงราคาได้ 200 มาส่งโฮสเทลที่พวกเราจองไว้ ชื่อ Zostel Jaipur Hostel
จากสถานีรถไฟมาที่โฮสเทล แป๊ปเดียวสัก 10 นาทีได้
โฮสเทลไม่มีใครอยู่ที่ฟร้อนท์ แต่มีห้องนั่งเล่นเปิดไว้ และมีฝรั่งนั่งอ่านหนังสืออยู่คนนึง
กับคนแขกหลับอีกสองคน พวกเราสามคนไม่รู้เอาไง ไม่มีคนดูแล ก็เลยเข้ามานอนบ้าง ขณะนี้เวลา ตี 2:48

ตอน 7 โมงกว่าก็ตื่นแล้วครับ เพราะฝรั่งที่นี่เริ่มตื่นกันแล้ว
โฮสเทลนี้ (Zostel Jaipur) นักท่องเที่ยวค่อนข้างเยอะทีเดียว ส่วนใหญ่เป็นนักท่องเที่ยวฝั่งยุโรป ถ้ากลับมาราชาสถานอีกครั้ง จะมาที่นี่อีก

ระหว่างรอเช็คอินครับ
มีเรื่องเด็ดในการทำความสะอาดของพี่แขกมาเล่า
คือในการทำความสะอาดของที่นี่ครับ มี 3 ระดับ เนื่องจากเห็นพี่ๆเค้าทำที่ห้องนั่งเล่น ผมก็นั่งสังเกตดู
-หนึ่ง คือ การกวาด จะกวาดแบบปัดๆๆ ฝุ่นมันก็ฟุ้งอยู่ตรงนั้น กวาดออกไปหน้าประตู
-สอง คือ การปัด ปัดๆตรงเบาะ ให้ฝุ่นออก ปัดๆบนโต๊ะต่อ
-สุดท้าย การถู ทำงานเป็นทีม คนแรกจะเอาน้ำยาใส่ขวด ราดๆ บนพื้นๆไปเรื่อยๆ อีกคนก็ตามถูๆๆ
-ถามว่าสะอาดมั้ย ??? เหมือนเดิมครับ ดีกว่าเดิมหน่อย

เช้าวันนี้ออกไปป้อมแอมเบอร์กับเอ็มสองคน พี่ทัยแยกกันไปเที่ยวแล้ว เพราะเดี๋ยวพี่เค้าจะกลับในวันถัดไป
Amber Fort ใหญ่มากกก สวยดี ดูอลัง สมเป็นเมืองหลวงของแคว้นนี้
ก็จ่ายค่าเข้าไปครับ ค่าเข้า 500 รูปี แพงขึ้นอีกแระ ถ้าซื้อทัวร์ทั้งวัน 1000 รูปีครับ เข้าได้หลายที่อยู่
แต่พวกผมกะเข้าแค่ที่เดียวครับ เลยซื้อแค่ 500 รูปี
ถ้ามีบัตรนักเรียนจะลดราคาได้นะ เสียดายไม่ได้ทำที่ข้าวสารมา
เข้าไปข้างในผมก็จัดแจงตั้งขาตั้งถ่ายรูปครับ เพราะผมสังเกตแล้วว่าไม่มีป้ายห้ามใช้ขาตั้ง
แต่ แต่ แต่
โดนตำรวจจับอีกรอบสิครับ เนื่องจากตั้งขาตั้งบนป้อม
อ้าว ผมก็บอกว่า ไม่เห็นมีป้ายห้ามใช้ขาตั้ง
โดนเรียกคุย เราก็ขอโทษแล้วเก็บของแต่โดยดีครับ สักพักตำรวจแขกมาไถตัง 500
เฮ้ยไม่ใช่ละ ไม่ให้ จะเนียนสินะ แหม เดินหนีเลยครับ
เพราะฉะนั้น ตามพวกป้อมห้ามใช้ขาตั้งกล้องนะครับ ไม่ต้องพกมาเลย
เดินถ่ายจนเที่ยงก็ไป Jal Mahal แต่ไปผิดเวลา ร้อนมาก
เลยให้พี่แขกรถตุ๊กๆพานั่งรถกลับมาโฮสเทลแทน เพราะร้อน
แถวๆนี้เริ่มเล่นโฮลี่บ้าง ประปราย พวกฝรั่งก็เล่นครับ แต่ต้องเดินไปเล่นที่วัด
กำลังออกไปจะไปถ่ายรูปเค้าโฮลี่บ้างแต่เลิกเล่นแล้ว ที่วัดจะเล่นจนถึงโรงแรมมีถึงบ่ายสองโมงครับ
เมืองชัยปุระนี่เจริญมาก ถนนเรียบ ดูเจริญกว่าเมืองอื่นๆเลย ร้านขายของก็เยอะ แบรนด์เนมเพียบเลย
เท่าที่สังเกตดูผู้ชายแขกที่นี่จะเจาะหู ไว้หนวดเท่กว่าเมืองอื่นด้วยนะ

พอตกบ่ายแก่ๆ ลองเดินเข้าไปดู City Palace กันกับเอ็ม ดูแล้วไม่ค่อยมีอะไร
มีมิวเซียมผ้าของกษัตริย์ และช่วงเย็นมีการแสดง ช้าง ม้า อูฐ ให้คนได้ถ่ายรูปกันครับ แต่งตัวจัดเต็มเลย–อันนี้สนุกดี
ออกจาก City Palace มาได้พี่ตุ๊กๆมาทักบอกชวนไป พาไป Jal Mahal ตกลงราคากัน 200 รูปี อ๊ะโอเคสิ
พี่ตุ๊กๆคนขับเนี่ยเป็นอิสลามฮะ บอกพวกเราว่าแกมีเมีย 1 ลูก 3 แถมแฟนอีก 3 เออดีจัง
มาถึง Jal Mahal ก็ตั้งกล้อง ตั้งขาตั้งถ่าย Timelapse ใช้เวลาที่นี่สักพักครับ
พี่ตุ๊กๆ ชวนคุยตลอดที่ถ่าย Timelapse บอกว่าจะพาไปสวนช้าง แต่เราขี้เกียจไป
ผมถามพี่ตุ๊กๆว่า วันนี้มีช้างโฮลี่มั้ย เพราะเป้าหมายหลักที่เมืองนี้คือตั้งใจจะมาถ่ายช้างแต่งโฮลี่
แต่พี่เค้าบอกว่าไม่มีมา 3 ปีแล้ว รัฐบาลยกเลิกไป เฮ้ยจริงหรอวะ! เสียใจ
พอถ่ายเสร็จยกเลิกไปดูช้าง แต่ไปดูการทำผ้าแทน พี่เค้าบอกเป็นโรงงานน่าสนใจ
แต่…
สุดท้ายพาไปซื้อของ อ่าวหลอกกุนิ!
ออกจากร้านโดยไม่มีอะไรติดมือ ไปที่ Hawa Mahal ต่อ เพื่อจะไปขึ้นดาดฟ้าฝั่งตรงข้ามถ่ายมุมสูงครับ
ระหว่างนั่งตุ๊กๆ ถามพี่เค้าว่าตัดผมที่นี่เท่าไร พี่บอกตัดอย่างเดียว 90 โกนหนวด 50 นวด 30 รวมหมด 170 อู้ววว ก็โอนะ

ถึงหน้า Hawa Mahal พี่ตุ๊กๆส่งตรงนี้
เดินขึ้นดาดฟ้า มีเด็กมาทัก บอกจะพาไป บอกว่าที่นี่อ่ะร้านมัน อ่ะไปก็ไป
ผมก็ถ่ายรูปไปเรื่อยๆ สักพักเด็กคนเดิมมาเรียกบอกร้านจะปิด
อ๊ะลงๆ ไปร้านเด็กแขกต่อ เพราะมันบอกว่าถ่ายเสร็จแล้วไปดูของร้านมันด้วยนะ ไม่ซื้อก็ได้
ไอ้หนูพาเดินจากจุดถ่ายรูปประมาณ 300 เมตร แถมเข้าไปในซอยอีก
อ่าวๆ ไม่ใช่ละ มึงหลอกกูมาอีกแล้วว สาสสส นกต่อชัดๆ
แต่สุดท้ายไม่ได้หลอกเงินชายไทยสองคน
แหม ถามว่ายูมีเสื้อใส่เล่นโฮลี่พรุ่งนี้ยัง
จะมาขายเสื้อขาวใส่เล่นโฮลี่ให้ ปกติขายตัวละ 1000 ลดให้เป็น 900 สักพัก 750 สักพัก 450 สุดท้าย 300 นี่ต้นทุนมึงเท่าไรกัน
เลยเดินออกจากร้านกันไปเลย

มาร้านข้างนอกเสนอขายเสื้อโฮลี่ 200 นั่นไงๆๆ หลอกกันชัดๆ
กลับมาแถวโฮสเทล จะหาอะไรกิน ไม่มีปิดหมด

โฮสเทล Zostel นี่คนเยอะมากกกกกกกก ส่วนมากเป็นฝรั่ง มีเอเชียประปราย ห้องนั่งเล่นตอนนี้คือศูนย์รวม มีมากกว่า 40 ชีวิต
คืนนี้พักผ่อน เหลืออีก 2 วัน กับการนอนบนรถไฟอย่างเดียว
วันพรุ่งนี้เป็น Holi Day —Happy Holi
…
Day 09 2016/03/24 HOLI DAY JAIPUR
…
วันที่ 9 แล้ววววว เย้
ตื่นมาก็ท้องเสียเลยยย พลาดอะไรไปหรือเปล่าเมื่อคืน
เมื่อคืนกินโจ้กซอง กับขนมปังแซนวิสไข่ข้างทางแบ่งมาจากพี่ทัย เอ๊ะหรือจะเป็นแฮมเบอร์เกอร์ตอนกลางวัน
เจอเอ็ม ถามเอ็มว่าท้องเสียป่าว เอ็มตอบทันที ใช่–แซนวิสไข่ข้างถนนแน่ๆเลย แต่พี่ทัยไม่เป็นไร อาจจะเพราะคนละชิ้นกัน

กินข้าวเช้าที่โรงแรม มีขนมปังกรอบ คอนเฟรค ไข่ กาแฟ
ผมซัดยาเข้าไปเต็มที่เลย ยาแก้ท้องเสีย ยาแก้แพ้ เผื่ออาการจะทุเลาบ้าง
หลังจากนั้น ทุกคนก็ขึ้นไปเล่นโฮลี่บนดาดฟ้าโรงแรม
ผมแพคกล้องไปอย่างดี ด้วยถุงพลาสติกกันน้ำ พกกล้อง Canon 6D+70-200 กับโซนี่ A7+24-70 แถมโกโปรติดหัวอีกอัน

ไม่ค่อยได้ภาพดีๆเท่าไรแบบที่คิด ที่สวยคือในวัดที่ Varindavan แต่ห้ามถ่ายรูป คือเสียใจมาก
ส่วนอีกที่ที่เห็นบ่อยๆเป็นภาพสวยๆคือที่ Utah USA

บรรดาฝรั่งพร้อมเพียงใส่ชุดขาว ขึ้นไปเล่นสีกัน มีเพลงอินเดียเปิด มีขนมคุ้กกี้ และ ถั่ว!!!
ผมขึ้นไปถ่ายรูปไม่ได้ไปป้ายสีใคร แต่โดนป้ายสีซะเอง ส่วนใหญ่สาวๆมาป้าย แอร๊ยย ดีงาม
เล่นสักพักสีหมด 555 แต่ละคนหันมาเล่นน้ำแทน แหม ผมนี่นึกว่าสงกรานต์ 💦
ส่วนในเมืองคนก็เล่นกันตามจุดต่างๆ ผมไม่ไหว เพลีย เลยนอนเล่นโรงแรม ก็เลยไม่ได้รูปโฮลี่ที่อื่นๆเลย
คืนนี้เราจะขึ้นรถไฟไป Jodhpur เมืองสีฟ้าตี 2:45 ตอนนี้ก็หลับที่โรงแรมรัวๆ ดีนะที่นี่เช็คเอ้าท์แล้วอยู่ต่อได้เลย เป็นโฮสเทลที่ยืดหยุ่นมากๆ
เมื่อวานไป Amber Fort ลืมไป Panna Mena Ka Kund เสียใจมากก สงสัยต้องมาใหม่อีกรอบ
อยู่โฮสเทลนั่งดู MV อินเดีย เฮ้ย แบบว่ามันดีมากเลยนะ บวกกับหนังอินเดีย ภาพสวยมากก
แบบฮอลลีวู๊ดเลย นักแสดงก็หน้าตาดี แต่! แม่งก็ยังเต้นอยู่ ที่เด็ดคือโปรดักชั่นการเต้นนี่ไม่แพ้เกาหลีเลยนะเออ

ฝรั่งที่โฮสเทลวันนี้ก็ไม่ไปไหนเหมือนกัน รวมตัวกันอยู่ห้องนั่งเล่นกันเกือบๆ 50 ชีวิต
ต่างคนคงต่างรอย้ายเมืองเหมือนกันนะ เพราะหลายๆคนก็เริ่มทยอยเอากระเป๋าแล้วก็ออกไป
สั่งอาหารมากินทั้งกลางวัน+เย็น ชื่อร้านเป็นของโรงแรมด้วยนะ ถูกและดี ข้าวผัดทั้งสองมื้อ
เวลากินอาหารแบบอินเดีย จะได้กลิ่นตัวอินเดียลอยมาแต่ไกล กินแล้วรู้สึกเหมือนเอาหน้าไปไซร้ซอกคอพี่แขกยังไงอย่างงั้น บรื๋อออออ

เดินออกไปถ่ายรูปตอนเย็น เค้าเลิกเล่นโฮลี่กันหมดแล้ว
ลุงสามล้อปั่นแถว Palace มาชวนไป indian market ตอนแรกบอก 50 สักพักเราเดินกลับมาบอก 20 เอ็นดู
กุเดินยังเร็วกว่าเลยมั้ง เหมือนทรมานคนแก่ เลยไม่ไปกะแก
กลับมาโฮสเทลรอรถไฟตอนตี 2:45 ต้องออกจากโฮสเทลสักตี 1 หลับรอเลย
…

Day 10 2016/03/25 Jodhpur Blue City
…
งานเที่ยวเมืองในหนึ่งวัน One Day Trip สัสๆ
ตื่นมาในโฮสเทลเตรียมจะไปขึ้นรถไฟ แม่ม น้ำหายไปขวดนึง แถมสายไอโฟนของผมโดนสลับอีก ปวดหัวเลย ฝรั่งขี้ขโมย

รถไฟที่จองขาไป Jodhpur นั่ง First Class เลยทีเดียว ไม่ใช่รวยนะฮะ ตั๋วเต็ม!
รถไฟชั้นหนึ่งนี่จะแบ่งเป็นห้องละสองคน เตียงบนล่าง เตียงกว้างมาก นอนสบาย และมีประตูปิดตรงทางเดิน Private สุดๆ

พอมาถึงสถานีก็นั่งรถเข้าโรงแรม ที่อยู่ในฝั่ง Old City
บ้านที่นี่จะเป็นตรอกๆ ดูไปก็คล้ายพาราณสี แต่คุณภาพชีวิตดูดีกว่านะ
เพราะเค้าว่าพาราณสีเป็นเมืองที่จนที่สุดแล้วในอินเดีย
ใน old city ส่วนใหญ่ก็จะทาสีฟ้าที่ตัวบ้าน เออ สวยดี

โรงแรมส่วนมากจะมี rooftop ให้ และจะเป็นร้านอาหาร
เราจองโรงแรมไว้เพื่อฝากกระเป๋าและอาบน้ำก่อนกลับคืนนี้

เมืองนี้เดือนมีนานี่อากาศดีนะ ฟ้าใสทุกวัน ฝนไม่ตกเลย และไม่ค่อยมีหมอก
เสียดายร้อนไปหน่อย เมืองที่หนาวที่สุดคือ Agra 19 องศา

ตอนนี้เหลือกันสองคนกับเอ็มแล้ว ส่งพี่ทัยกลับบ้านไปเมื่อคืน พวกเราอยู่ต่ออีกหนึ่งคืน
พอถึงโรงแรมที่เราจองไว้ Jewel Palace ห้องดีใช้ได้เลย ที่นี่เช็คเอ้าท์ 9:30-10:00 เช็คอิน 10:00 มาถึงก่อนเวลาก็ถ่ายรูปเล่นกันไปก่อนจากโรงแรมสามารถเดินเข้า Mehrangarh Fort ได้เลย แต่เป็นด้านหลัง ไกลหน่อย แถมชันอีกตะหาก
ตอนแรกเดินมั่ว เดินไปเข้าจุดที่เค้าเล่น Zip Line กัน โหไปเรื่อยเลย ไม่ได้เปิดแมพดูอ่ะ ฮ่าๆ
เดินย้อนออกมาอีกทาง เล่นเอาหอบเลย แถวๆ Zip Line จะมีทางลงบ่อน้ำคล้ายๆกับ Panna Mena Ka Kund ด้วยแต่เล็กกว่า

ไปถึง Mehrangarh Fort
ค่าเข้า Palace+Museum 500 กล้องถ่ายรูปอีก 100 แพงอีกแระ
ด้านใน Mehrangarh Fort จะมีมุมถ่ายจุดต่างๆ แต่ที่สนุกคือลุงๆ ที่เป็นเจ้าหน้าที่ หน้าตาน่าถ่ายรูป
กะว่าจะอยู่ที่นี่ยาวๆ แล้วกลับโรงแรมไปถ่าย Twilight แดดร้อนสุดๆ
พอเดินเล่นเสร็จก็กลับมาถ่ายแถวๆในเมืองต่อ ผมอยากได้รู้อารมณ์เมืองสีฟ้าแบบลุงสตีฟ
แต่ก็มือเปล่ากลับบ้าน หาอะไรถ่ายไม่ได้เลย ฮ่าๆ
ระหว่างทางเจอเด็กแขก ก็แจกลูกอมเด็กๆไป แต่ส่วนใหญ่เด็กๆจะชอบปากกามากกว่า แย่งกันมากกว่าลูกอม

ผมกลับมานั่งรอถ่ายรูปที่ดาดฟ้าโรงแรม
นึกว่าจะไม่มีอะไร ก่อนกลับฟ้าครึ้ม ฝนตกลงมานิดนึง ส่งท้ายกันเลยทีเดียวว ไหนแสงเย็นช้านน
วันนี้วันสุดท้ายแล้วที่จะได้ถ่ายรูปจริงจัง
ตลกดี! นั่งรถตุ๊กๆจากโรงแรมขากลับเจอลุงเอาแค่ 50 รูปี
สุดท้ายแล้วราคาจริงๆมันเท่าไรกัน ขามานั่งไปโรงแรม 150 ฮาา โดนโกงทุกวัน

นั่งรถไฟข้ามคืน ถึงสายๆ ไปสนามบิน บินกลับบ้าน
คิดถึงบ้าน คิดถึงอาหารไทย คิดถึงคนที่บ้าน
…
Day 11 2016/03/26 Good Bye India
…
มาถึงเดลีเช้าก่อนเวลา 11:00
ซิมเน็ตที่เดลีเป็น 4G เร็วใช้ได้ฮะ
ไฟลท์ของ Spicejet ต้องไปที่ Terminal 1
แต่ไฟลท์ดีเลย์ 2 ชั่วโมง จากที่กลัวรถไฟดีเลย์ เครื่องบินดีเลย์ซะเอง
คนขับรถ Shuttle bus Airport ที่นี่ขับไม่ต่างกันกับในเมืองเลย บีบแตร ซิ่ง เหมือนกันเลย คนอินเดียขับรถแบบนี้ทุกคนสินะ
ระหว่างรอขึ้นเครื่องก็มานั่งกิน subway ในสนามบิน
สนามบินอินเดีย จะตรวจเข้มมาก อุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์ นี่แทบจะเอามากองทุกอย่าง โดนยึดหกเหลี่ยมไขเพลตขาตั้งไปอันนึง

มารอที่สนามบินเชนไนเพื่อไปต่อกทม domestic terminal กับฝั่งอินเตอร์ไกลมากกกก
ระหว่างทางมาฝั่งอินเตอร์ เจอคนอินเดียพูดไทยได้ กับ คนไทยอีกคน มาจากเดลีเหมือนกัน

แปลกดี เพื่อนร่วมทางหลายๆคนที่เจอระหว่างทางในอินเดีย มาที่นี่ด้วยหลายจุดหมายด้วยกัน
น้องเซอร์เบียที่พาราณสี เรียนจบเพื่อมาหาจุดมุ่งหมายในชีวิต มานั่งวิปัสสนาที่พาราณสีแล้วเจอด้วยว่าอนาคตอยากทำอะไร
สองหนุ่มญี่ปุ่นชาวโตเกียวที่เจอบนดาดฟ้าบอกว่าที่นี่มีอะไรให้ดูเยอะมากกว่าที่บ้านมัน แหงล่ะสิ
ฝรั่งในโฮสเทลชัยปูระ มาเพื่อสนุกสนาน เฮฮา และหลุดโลก จนวันสุดท้ายมันเอาบิกินี่เพื่อนสาวนางมาใส่ แล้วนอนหลับไปหนึ่งวันเต็ม
เอ็มมาอินเดียเพราะเพื่อนไม่มากันแล้วผมชวนก็เลยมา ง่ายดี
พี่ทัยอยากมาเห็นทัชมาฮาล เห็นแล้วคือฟิน
ตัวผมเองก็ได้เห็นอะไรหลายๆอย่างที่ หาไม่ได้ในรายการท่องเที่ยว หรือตามนิตยสารเว็บไซต์ การได้มาสัมผัสด้วยตัวเองมันเยี่ยมจริงๆ
โดยเฉพาะกลิ่น
คนที่ท้อเมื่อเจอปัญหาเล็กใหญ่ เมื่อได้มาเห็นชีวิตจริงๆที่นี่ บางคนที่เค้าไม่มีแม้บ้าน ญาติพี่น้อง เนื้อตัวมอมแมมเปื้อนฝุ่น แม้เวลาจากโลกนี้ไปต้องมาอาศัยให้คนอื่นเผาศพริมแม่น้ำเพื่อที่จะไปสู่ Nirvana
ถ้าความมุ่งมั่นที่อยากจะมาของผมหยุดยอมแพ้เพียงแค่ไม่มีเพื่อนมา คนอื่นๆที่ชวนถอนตัวไปหมด
ผมคงจะไม่ได้เจออะไรแบบนี้ และหลงรักอินเดียประเทศนี้แบบจริงจัง

แม้รองเท้าจะเปรอะเปื้อนอุจจาระริมทาง กลิ่นเหม็นของปัสสาวะ ฝุ่นควันข้างทางที่ไม่ได้เจอง่ายๆที่เชียงใหม่ กลิ่นตัว กลิ่นเครื่องเทศที่เป็นเอกลักษณ์ การโดนโกงหลอกมากมายจากแกงค์หลอกนักท่องเที่ยว แต่รอยยิ้มของคนอินเดียที่ชอบให้เราถ่ายรูป ความน่ารักหลายๆอย่างที่นี่
ผมไม่ลืมมันจริงๆ
ลาก่อนเพื่อนใหม่ที่ชื่ออินเดีย แล้วเราจะพบกันใหม่นะนาย นมัสเต…ครับ

ขอบคุณพี่ทัยกับเอ็มที่มาด้วยกันครับ

ผ่านไป 10 กว่าวันที่นี่ ในหัวใจดวงน้อยๆของผมก็ได้เปิดใจต้อนรับเพื่อนคนนี้มาอย่างเต็มสี่ห้องหัวใจของผม
จนคิดว่าจะกลับไปเยี่ยมเค้าอีกทีให้ได้แน่นอน ผมเปิดใจไปแล้ว
.
.
แล้วคุณล่ะครับ?
.
.
.
พร้อมที่จะยินดีต้อนรับแขกคนนี้ไว้ในใจเหมือนผมมั้ย?
.
สรุปงบประมาณการเดินทางครั้งนี้ครับ

ขอบคุณที่ติดตามอ่านจนจบครับ

Comments

comments