STORY

ครบปีแล้วที่ได้แบกเป้ไปญี่ปุ่นหนึ่งเดือนเมื่อปี 2013
ความทรงจำยังคงจางๆอยู่ในร่างกายอยู่เลยครับ ยิ่งเวลาได้ย้อนกลับมาดูรูปแล้วก็คิดถึง

เคยมั้ยครับ ทั้งๆที่เราเคยไปที่ที่หนึ่งมาแล้วและตั้งใจว่าจะไม่กลับไปอีก
แต่พอกลับมาสักระยะ เรากลับอยากกลับไปอีกจัง… ไม่รู้ทำไมนะครับ จะบอกว่า “ชอบ” อาจจะมีพลังไม่พอ ขอเรียกกว่า “รัก” น่าจะเหมาะกว่า

อีกหนึ่งอาทิตย์จะได้กลับไปญี่ปุ่นอีกครั้ง ครั้งนี้ตะลุย คิวชู+คันไซ นิดหน่อยครับ
เดี๋ยวจะรีบเขียนเรื่อง OSAKA + KYOTO ให้เสร็จก่อนไปนะครับ

บุญรักษาครับ

หลังจากกลับมาจากญี่ปุ่น ก็ยังไม่ได้เขียนอะไรเป็นชิ้นเป็นอันซักที อันนี้เขียนไว้นานแล้ว เอามาลงให้เว็บไม่หงอย

บทสรุปการเดินทาง “คนเดียว” ครั้งแรกในชีวิต

1. เหงา แน่นอน ต่างที่ ต่างทาง ต่างภาษา ถ้านอนโรงแรมคนเดียวคนเป็นใบ้แน่นอน หรือ คงบ้าไปแล้ว คุยกับตัวเอง แต่การได้นอนโฮสเทลร่วมห้องกับนักท่องเที่ยวอื่นๆ ทำให้ได้เจอคนมากมายหลายแบบ ทั้งคนไทยด้วยกัน คนมาเลย์ ฮ่องกง จีน เบลเยี่ยม อิตาลี อังกฤษ สวีเดน หรือแม้แต่คนญี่ปุ่นเอง ทำให้รู้ว่าทุกคนเป็นเพื่อนกันได้ ได้แลกเปลี่ยนวัฒนธรรม ได้พูดคุยมันมีความสุขที่การเดินทางเป็นกรุ๊ปนอนห้องเดียวกันคงไม่ได้พบเจอง่ายๆ นี่สินะ “Backpacker”

2. ญี่ปุ่นการเดินทางสะดวกสะบาย ประเทศเจริญแล้ว บางคนอาจจะว่าง่ายเกินไป แต่สำหรับการเริ่มต้นที่ญี่ปุ่น ไม่เลวเลยทีเดียว แม้จะง่ายแต่ก็ต้องฝึกอะไรหลายๆอย่างที่ไม่ได้เจอในบ้านเรา เช่น การตรงต่อเวลา

ปล. ตอนนี้ไม่ต้องตั้งเวลาเกินแล้วววว ^____^

3. ได้ฝึกฝนไหวพริบหลายๆด้าน เพราะแพลนเราไม่ตายตัว บางครั้งเช็คอากาศแล้วที่ที่วางแผนไว้ ติดขัดหรือไปไม่ได้ ก็ต้องปรับเปลี่ยนได้ตามความเหมาะสม แลดูตื่นเต้น แต่ในความเป็นจริงก็แอบหวั่นๆ เหมือนกันนะ

คิดออกแค่นี้ ไว้คิดออกจะมาเพิ่มใหม่นะครับ ^^